Frappant genoeg zie je dat steeds meer baasjes dezelfde vraag stellen. Ik kwam het zelfs nog tegen toen ik een consumentenonderzoek las op https://grande-enquete-consommation.fr. Niet over hondenvoer specifiek hoor, maar wel over hoe mensen kiezen. En echt: iedereen worstelt met hetzelfde gevoel—“maak ik wel de juiste keuze voor mijn dier?” Dat herkenbare gevoel nemen we hier even mee.

Hoe weet je of je hond gevoelige darmen heeft?

Misschien denk je: tja, mijn hond is soms wat winderig, maar dat hoort er toch bij? Nou… ja en nee. Natuurlijk kan het een keer gebeuren (en sommige honden laten écht bommetjes vallen), maar bepaalde signalen wijzen wel degelijk op gevoeligheid.

Let vooral op:

• Zachte of wisselende ontlasting
• Regelmatig braken na het eten
• Buikgeluiden die je letterlijk door de kamer hoort
• Minder eetlust of juist gulzig eten en dan afhaken
• Jeuk rond snuit, oren of pootjes

Herken je één of meer van deze dingen? Dan is het slim om het voer onder de loep te nemen. En ja, ik weet hoe dat voelt… alsof je detective moet spelen in een wereld van labels met miniletters.

Waar moet je op letten in 2025? De echte gamechangers

De voedingswereld voor honden verandert razendsnel. Merken passen recepten aan, er komen nieuwe eiwitbronnen bij (soms verrassend, zoals insect), en je ziet dat baasjes meer letten op “wat mijn hond niét verdraagt” dan op “wat er wél in zit”.

1. Eiwitbron: simpel = vaak beter

Veel gevoelige honden reageren slecht op kip of rund. Dat zijn de twee “grote boosdoeners” omdat ze zo vaak gebruikt worden. In 2025 zie je een enorme opkomst van monoproteïne-recepten: zalm, lam, eend, kalkoen. Eén dierlijke bron, minder risico.

Persoonlijke noot: mijn eigen hond doet het geweldig op lam. Kip? Drie dagen buikchaos. Soms is het echt even uitproberen.

2. Granen: niet de vijand, maar wel opletten

Granenvrij is populair, maar dat betekent niet automatisch beter. Sommige honden verdragen prima rijst, haver of gerst—sterker nog, dat werkt soms rustgevend op de spijsvertering.

Maar maïs of tarwe? Daar haken gevoelige honden vaak sneller op af.

3. Toegevoegde rommel vermijden

Kunstmatige kleurstoffen, smaakversterkers, onduidelijke “bijproducten”… nee dank je. Als er één ding is dat gevoelige darmen niet leuk vinden, dan is het wel dit soort frutsels.

4. Vezels en probiotica

Je ziet in 2025 steeds vaker dat merken prebiotische vezels toevoegen (zoals FOS of MOS), plus probiotica. Dat klinkt technisch, maar het helpt simpel gezegd om de boel daarbinnen “rustig en stabiel” te houden.

Als je hond regelmatig diarree heeft, zijn dit soort componenten écht een lifesaver.

Welke Kroketten werken goed voor gevoelige honden?

Geen lijstje met “dé beste” (want elke hond is anders, en je hebt dat vast al duizend keer gehoord). Maar wel: wat werkt in de praktijk voor heel veel gevoelige honden.

1. Kroketten met zalm & rijst

Dit is de klassieker onder de gevoelige-buik-voeders. Mild, licht verteerbaar, en vrijwel nooit een probleem qua intolerantie. Ideaal als eerste stap.

2. Lam als monoproteïne

Lam is zacht voor de maag en wordt opvallend goed verdragen. Je ziet steeds meer premiummerken die focussen op lam + haver of lam + zoete aardappel.

3. Insect-based voeding (ja, écht!)

Het klinkt futuristisch, maar het werkt. Insecteneiwit veroorzaakt bijna geen allergische reacties. Het is ook nog duurzaam—kleine bonus voor het geweten.

4. Hypoallergene dierenartsformules

Als je hond chronisch rommelige darmen heeft, kan een dierenartsvoeding met gehydrolyseerde eiwitten wonderen doen. Het klinkt als sciencefiction, maar het betekent gewoon dat de eiwitten in stukjes zijn geknipt zodat het lijf ze makkelijker accepteert.

Hoe kies je uiteindelijk? (Echt, maak het jezelf niet te moeilijk)

Als ik één advies mag geven: probeer niet tien dingen tegelijk. Kies één recept dat logisch voelt, test het 3–4 weken, en kijk naar de ontlasting (ja, ik weet het… maar het zegt zó veel). Maak eventueel foto’s om te vergelijken—doe ik ook, niks raars aan.

Stel jezelf tijdens het testen vragen zoals:

• Is mijn hond energieker?
• Is de ontlasting constanter?
• Is de buik rustiger?
• Eet hij met plezier?

Als je na een maand denkt: “hmm, mwah”, dan is het gewoon niet de juiste. En dat is niet jouw fout.

Laatste tip: kijk naar je hond, niet naar de verpakking

Marketing kan fantastisch klinken, maar jouw hond geeft de echte review. Soms doet een simpele, betaalbare formule het beter dan een zak van 80 euro vol hippe claims.

Blijf dus vooral luisteren naar je hond. Hij laat je heel snel weten wat werkt.

En echt, als je dit eenmaal gevonden hebt, voelt het alsof jullie samen een klein puzzelstukje hebben gelegd waar je al maanden naar zocht.

Succes met kiezen—en vooral met het terugvinden van die rustige, tevreden hondenbuik!

Want ja, katten kotsen wel vaker – soms gewoon omdat ze te gulzig eten. Mijn eigen kat, Mino, doet dat geregeld als ze net doet alsof ze een leeuw is die al dagen niets gegeten heeft. Maar als het vaker gebeurt, of je merkt dat er iets niet klopt aan het gedrag van je kat, dan is het tijd om even op te letten. En als je, net als ik, graag je kennis over dierengezondheid wat verdiept, kun je trouwens ook eens een kijkje nemen op https://allianceforme.com – ze hebben er best interessante dingen over voeding en welzijn.

Waarom kotst een kat zijn brokjes uit ?

Er zijn verschillende redenen. De meest onschuldige : ze eet gewoon te snel. Sommige katten schrokken hun eten naar binnen alsof ze in een wedstrijd zitten. Brokjes komen dan half onverteerd weer naar buiten, vaak binnen tien minuten na het eten. Het ziet er niet smakelijk uit, maar meestal is het niets ernstigs.

Een andere reden ? Haarballen. Vooral bij langharige katten is dat een klassieker. Ze likken zichzelf schoon, slikken haren in, en soms moet dat er gewoon weer uit. Het kan trouwens helpen om af en toe een pasta tegen haarballen te geven of een speciale borstel te gebruiken.

Wanneer moet je je zorgen maken ?

Franchement, als het meer dan één keer per week gebeurt, of je ziet dat je kat afvalt, suf wordt of weigert te eten – dan is het echt tijd om naar de dierenarts te gaan. Katten zijn kampioenen in het verbergen van pijn. Tegen de tijd dat ze “ziek lijken”, is het vaak al wat serieuzer.

Let ook op *hoe* je kat overgeeft. Is het direct na het eten ? Of uren later ? Zie je onverteerde brokjes of juist schuimig braaksel ? Dat maakt verschil. Onverteerde brokjes wijzen meestal op te snel eten. Schuim of geel vocht kan eerder duiden op maagproblemen of gal.

Wat kun je eraan doen (en wat helpt écht)?

Eerlijk : ik heb van alles geprobeerd. Van langwerpige voerbakken tot voerballen die het eten trager maken – en ja, dat laatste werkte verrassend goed. Katten houden van uitdaging, dus maak het eten een beetje “werk”. Dat helpt tegen schrokken én verveling.

Ook belangrijk : voer van goede kwaliteit. Soms is het simpelweg dat de brokjes niet goed vallen. Katten kunnen gevoelige magen hebben, en één verkeerde samenstelling kan al voor problemen zorgen. Probeer eens graanvrije varianten of voer speciaal voor gevoelige kattenmagen.

En als het blijft duren ?

Dan is het tijd voor actie. Breng een beetje braaksel (ja, klinkt vies, maar echt waar) mee naar de dierenarts. Zo kan die onderzoeken wat er aan de hand is. Soms is het iets eenvoudigs zoals een voedselintolerantie, maar het kan ook een infectie, parasieten of zelfs een probleem met de lever of nieren zijn.

Conclusie : beter één keer te vaak checken dan te laat

Een kat die af en toe zijn brokjes uitkotst ? Oké, dat hoort erbij. Maar als het vaker gebeurt of je hebt er gewoon geen goed gevoel bij – luister naar dat instinct. Niemand kent jouw kat beter dan jij. En geloof me, liever een snelle check bij de dierenarts dan slapeloze nachten vol “wat als”.

Kortom : observeer, noteer wat je ziet, en grijp op tijd in. Je kat zal je er niet voor bedanken met woorden, maar je merkt het wel aan die blik, dat zachte kopje tegen je hand. En dat is het allemaal waard, toch ?

Ik ben er eerlijk gezegd ooit ingedoken omdat mijn eigen kat, Moos, er een gewoonte van maakte om elke nacht bovenop mijn buik te liggen. Niet ernaast, niet aan het voeteneind. Nee, pal bovenop me. En na wat zoeken – ja, via allerlei betrouwbare sites en ook een paar verrassende bronnen zoals https://article-zone.com – begon het ineens allemaal logisch te klinken.

Ze zoeken warmte (en jij bent basically een kruik met hartslag)

Katten zijn kleine warmtezoekers. Hun lichaamstemperatuur ligt rond de 38,5 graden, en ze houden ervan om plekken op te zoeken waar het lekker warm is. Denk aan zonplekken op de vloer, laptops, radiatoren… en dus ook jouw lichaam. Jij bent zacht, warm, ademt, en ruikt vertrouwd. Perfecte combi. Als je kat dus op je ligt, voelt dat voor hem letterlijk als de veiligste en meest comfortabele plek in huis.

Het is ook een teken van vertrouwen (en een beetje territoriumgedrag)

Als je kat op je komt slapen, betekent dat ook: “Ik vertrouw je volledig.” In de natuur slapen katten alleen dicht bij soortgenoten die ze 100% vertrouwen. Tijdens hun slaap zijn ze namelijk kwetsbaar. Dus als jouw kat zich op jou neervlijt, dan ben jij zijn veilige haven. En ja, stiekem ook een stukje van zijn territorium. Katten markeren met geurklieren, dus als hij bovenop jou ligt, zegt hij eigenlijk: “Dit is van mij.” Best lief, toch?

Je geur en hartslag stellen hem gerust

Er is iets kalmerends aan jouw geur en ritme. De ademhaling, de hartslag, het zachte geluid van je stem — katten herkennen dat. Vooral bij katten die vanaf kitten af aan veel menselijk contact hebben gehad, geeft dat een gevoel van rust en continuïteit. Net zoals een baby rustig wordt van de geur van zijn moeder. Tja, het klinkt misschien wat sentimenteel, maar het klopt gewoon.

Of… hij wil gewoon je aandacht (laten we eerlijk zijn)

We doen vaak alsof katten onafhankelijk zijn, maar ze weten precies hoe ze onze aandacht krijgen. Op je schoot springen, op je toetsenbord lopen, midden op je boek gaan liggen — toeval? Echt niet. Soms is dat dutje op je gewoon een slimme manier om jouw focus terug te winnen. En hé, het werkt, toch?

Wat kun je doen als je er niet van houdt?

Niet iedereen vindt het prettig om met een kat bovenop zich te slapen. Als het je slaap verstoort of gewoon te warm is (en geloof me, dat kan behoorlijk zijn), dan kun je je kat subtiel een alternatief bieden. Een warme mand met een fleecedeken, een zacht kussen dat naar jou ruikt, of een plekje vlak naast je bed. Zo voelt hij zich nog steeds dicht bij jou, zonder dat je zelf als matras eindigt.

In het kort

Als je kat op je slaapt, is dat een mix van warmte, vertrouwen, liefde en gewoonte. Het zegt veel over jullie band. En ja, soms is het ook gewoon omdat jij toevallig op dat moment de lekkerste plek in huis bent. Hoe dan ook: zie het als een compliment. Want als je kat bovenop je ligt, dan voel jij je misschien een beetje verpletterd… maar voor hem ben jij de ultieme veiligheid.

1. Labrador Retriever – de allemansvriend

Als je ooit een Labrador hebt ontmoet, weet je waarom deze op 1 staat. Altijd vrolijk, super geduldig met kinderen (zelfs als ze een keer aan z’n oren zitten) en dol op knuffelen. In mijn straat in Den Bosch woont een gezin met een Labrador die letterlijk elke ochtend op het schoolplein staat te wachten. De kinderen hangen om hem heen en hij vindt alles prima.

2. Golden Retriever – zachtaardig en slim

Vergelijkbaar met de Labrador, maar net iets zachter qua energie. Golden Retrievers zijn mega slim, wat handig is bij opvoeden. Ze leren snel wat wel en niet mag – en da’s best handig als je peuter hem probeert te voeren met chocopasta.

3. Cavalier King Charles Spaniël – klein, maar o zo lief

Geen grote tuin? Geen probleem. Deze kleine loebas past in een appartement, is zachtaardig en houdt van gezelschap. Wel opletten: door hun schattigheid gaan kinderen soms wat té ruw met ze om. Dus altijd een oogje in het zeil houden. Maar voor rustige kinderen? Een droomhondje.

4. Beagle – energiek, speels, een tikkie eigenwijs

Beagles zijn een beetje rebels – maar wel héél leuk rebels. Ze spelen graag mee in de tuin, zijn dol op rennen en gaan prima samen met actieve kinderen. Wel even oefenen met gehoorzaamheid, want als ‘ie een geurspoor volgt… tsja, succes met terugroepen.

5. Berner Sennenhond – grote knuffelbeer

Ooit een Berner gezien? Die uitstraling alleen al… zachtaardig, kalm, pure teddybeer in hondenvorm. Maar ze zijn groot – dus minder geschikt als je klein woont. Wel fantastisch met kinderen. In Zwitserland worden ze vaak de “babysitters van de Alpen” genoemd (echt waar).

6. Border Collie – slimste hond ter wereld (maar niet voor iedereen)

Oké, eerlijk: dit ras is niet voor luie mensen. Ze hebben uitdaging nodig, mentaal én fysiek. Maar als je kinderen hebt die graag actief zijn (voetballen, rennen, trucjes oefenen)? Dan is dit echt een topkeuze. Mijn neefje leert zijn Collie elke maand een nieuwe trick. En die hond vindt dat fantastisch.

7. Poedel (ja, echt!) – hypoallergeen en super intelligent

Veel mensen denken bij Poedels aan kapsalons uit de jaren 90. Maar vergis je niet: deze honden zijn slim, loyaal, en verrassend robuust. Plus: ze verharen nauwelijks, ideaal als iemand thuis allergisch is. De medium variant is het meest kindvriendelijk qua formaat en temperament.

8. Boxer – clowns met een hart van goud

Boxers zijn hilarisch. Ze trekken gekke bekken, stuiteren door de tuin en houden van álle aandacht. Ze kunnen wat onstuimig zijn, dus beter met wat oudere kinderen. Maar wat een liefde, wat een energie. Echt een hond die je aan het lachen maakt.

9. Newfoundlander – zacht reus met een moederinstinct

Groot, zwaar, maar zó lief. Deze honden hebben iets natuurlijks beschermends over zich. Bij regen liggen ze gewoon voor de deur te wachten tot de kids thuiskomen. Nadeel? Ze kwijlen. Veel. Maar als je dat niet erg vindt: gouden hond.

10. Franse Bulldog – compact en dol op gezelschap

Last but not least: de Franse Bulldog. Klein, stevig gebouwd, en gek op gezelschap. Ze kunnen goed tegen wat rumoer, al moeten ze wel even rustig wennen aan drukke kids. Maar eenmaal gewend? Gaan ze overal mee naartoe. Zelfs in de fietskar!

Tips voordat je een hond kiest voor je gezin

• Denk aan de leeftijd van je kind. Een peuter en een pittige pup? Vaak geen goede combinatie. Wacht liever tot je kind iets ouder is of kies een rustiger ras.
• Kies voor karakter, niet voor uiterlijk. Die husky met zijn blauwe ogen is prachtig, maar misschien niet ideaal voor een stadsappartement met jonge kinderen.
• Ga kennismaken bij een fokker of asiel. Zie hoe de hond reageert op kinderen, op drukte, op onverwachte situaties.
• Leer je kind omgaan met de hond. Geen trekken aan staarten of eten afpakken. Een hond is géén speelgoed, hoe lief hij ook is.

Dus… welke hond past bij jullie?

Het hangt echt van je gezin af. Ben je actief? Kies dan een Border Collie of Beagle. Zoek je een knuffelmaatje voor op de bank? Denk dan aan een Cavalier of een Poedel. En twijfel je? Ga praten met een fokker, bezoek een asiel, stel vragen. Een hond neem je voor jaren, dus het moet écht klikken.

En jij? Heb jij al een hond in je gezin? Of twijfel je nog tussen twee rassen? Laat het me weten – ik ben benieuwd!